دوبيتى ها

دوبیتی ها  

قدم در موج غمها میزنم من

بیادت دل بدریا میزنم من

اگر عشق مرا کردی فراموش

چون مجنون سر به صحرامیزنم من

بدنیا همدم و یاری ندارم

چه تنهایم که غمخواری ندارم

فتادم بر ره بیگانه گی ها

خداوندا پرستاری ندارم

مرا بی بال و پر کردی و رفتی

ز غم خون جگر کردی و رفتی
چو با تو خواستم همراه گردم

به سوی من نظر کردی و رفتی

بیا که دل اسیرت گشته ای یار

غم دیرینه ام افزوده هر بار

درین دشت پر از بیم و بلاخیز

نگاهم جستجویت کرده بسیار

ترا ای نازنین ای یار مغرور

چو ماه آسمان می بینم از دور

نمی ایی شبهای غم به خوابم

نمی پرسی ازین مشتاق مهجور

تورفتی از غمت نالنده گشتم

به سودایت چو گل بالنده گشتم

مکن از یار دیرینت جدایی

که من چون دل زغم اگنده گشتم

بیا بیگانه گی بس کن عزیزم

که از هجرت سرشک غم نریزم

بیا تا در کنارت مست و دلشا د

شمیم همدلی در عشق بیزم

به اشک دیده ام مستی ببخشای

به قلب غمکشم هستی ببخشای

اگر آشفته یی از نالش او

چو در مهرت دلم بستی ببخشای

درون دیده ام جای تو باشد

به آهنگ دلم نای نو باشد

نمیپرسی که تنهایی چه درد است

سر من خاک سودای تو باشد

هزاران غصه دارم از غم تو

دلم هم خانه با تو همدم تو

اگر روزی نپرسیدی که چونی

فسرده از جدایی ازغم تو